Aluminium:
– sole aluminium używane są do nawożenia roślin
– aluminium dodawane jest do wody w wodociągach
– wiele proszków do pieczenia zawiera aluminium
– pożywienie gotowane w aluminiowych garnkach absorbuje dużo tego pierwiastka
– niektóre suplementy – minerały w płynie – zawierają aluminium
– jest to składnik aktywny w wielu antyperspirantach
Podwyższony poziom aluminium we włosie odzwierciedla obciążenie ciała. Nie odzwierciedla tego poziom aluminium we krwi czy moczu. Zatrucie rtęcią powoduje odkładanie się aluminium.
Dzieci łatwo wchłaniają aluminium z pożywienia i są wrażliwsze na jego działanie. Również osoby z gorzej funkcjonującymi nerkami będą łatwiej przyswajać aluminium. Aluminium blokuje enzymy cyklu Krebsa, niezbędne do usunięcia amoniaku, a zatem zatrucie aluminium może prowadzić do kumulowania się amoniaku, co w konsekwencji prowadzi do upośledzenia funkcji mózgu, w tym pamięci. Aluminium może być jednym z czynników wywołujących chorobę Alzheimera i sarkoidozę. Może powodować problemy z sercem (kardiomiopatię) i anemię.
Antymon:
– wiele odpornych na ogień tekstyliów i plastykowych przedmiotów powlekanych jest antymonem
– rury wodociągowe wyłożone są w wielu miejscach antymonem
– używa się go przy wyrobie ceramiki
– znajduje się wraz z ołowiem w bateriach
– znajduje się w farbach odpornych na słońce
– tlenek antymonu jest wykorzystywany do produkcji poliestru i podobnych materiałów
– jest używany w światłach fluorescencyjnych i olejach silnikowych
Podwyższony poziom antymonu we włosie odzwierciedla obciążenie ciała. Nie odzwierciedla tego poziom antymonu we krwi czy moczu. Zatrucie rtęcią powoduje odkładanie się antymonu do toksycznych poziomów. Antymon koncentruje się w wątrobie i może w wysokich stężeniach ją uszkodzić. Może obniżać poziomy białych krwinek i powodować niedobory żelaza. Największe ryzyko wiąże się z chorobami serca, gdyż antymon odkłada się w sercu. Upośledza wykorzystanie magnezu w ciele a niskie poziomy magnezu prowadzą do nerwowości, dezorientacji, napięcia mięśniowego, arytmii, powodują że człowiek się mniej poci. Antymon może redukować poziom testosteronu u mężczyzn, powoduje problemy z trawieniem i wysypki podobne do ospy. Osoby zatrute antymonem mają częste krwawienia z nosa, są drażliwe, mniej wrażliwe na ból. Dla takich osób dobra jest dieta wysokoproteinowa.
Arszenik:
– jest bardzo powszechny
– obecny w drewnie używanym do produkcji płotów, drewnianych elementów wyposażenia ogródka
– stosowany w nawozach
– stosowany w pułapkach na mrówki
– bardzo często dodaje się go do pożywienia dla drobiu i świń
– używany do wyrobu ceramiki
Najpowszechniejszy objaw to drętwienie i mrowienie w stopach i dłoniach, do tego osłabienie mięśni nóg, drętwienie ust. Pojawiają się biegunki, problemy ze skórą, białe linie na paznokciach, utrata włosów, osłabienie, dezorientacja. Często objaw to przyspieszone tętno i palpitacje. Podobnie jak antymon, arszenik powoduje obniżenie poziomu magnezu w organizmie a niskie poziomy magnezu prowadzą do nerwowości, dezorientacji, napięcia mięśniowego, arytmii, powodują że człowiek się mniej poci. Ma wpływ na wykorzystanie tiaminy (witamina B1), co z kolei ma wpływ na mniejszy poziom energii, gorsze gojenie się ran, utrudnione myślenie. Ludzie czują się fatalnie po zjedzeniu dużej ilości węglowodanów, problemy z zakwasami po ćwiczeniach. U niektórych osób dochodzi do osłabienia funkcji nadnerczy i wątroby. Osoby zatrute arszenikiem często mają jasną cerę, wysypki w miejscach gdzie skóra styka się z ubraniem. Osoby te są zwykle pełne lęków, niezdolne do relaksu, mają tendencje samobójcze, mają koszmary nocne. Wolą pić gorące napoje. Kobiety mają krótsze cykle menstruacyjne. Arszenik wpływa na wzrok – pojawia się niewyraźne widzenie, neuropatia optyczna. Arszenik jest czynnikiem ryzyka przy nowotworach.
Bar:
– jest to biały pigment barwiący papier, ceramikę, szkło (ale w tej postaci nie jest wchłanialny)
– używa się go często przy wydobyciu gazu i ropy naftowej
– w medycynie – jako środek kontrastowy przy badaniach
Beryl:
– bardzo wyjątkowe zastosowania przemysłowe
– w niewielkiej ilości dodawany do miedzianych przewodów, ale wchłaniany jest dopiero gdy ulegną one korozji i maja kontakt ze skórą
Beryl może powodować raka i sarkoidozę. Może zintensyfikować reakcje immunologiczne na różne substancje, układ odpornościowy wymyka się spod kontroli. Jak dotąd nieznany jest pozytywny wpływ tego pierwiastka na organizm.
Beryl prawdopodobnie nie ma znaczenia biologicznego.
Związki berylu są silnie trujące.
Wiemy natomiast, że może on przyczynić się do różnych zagrożeń. Może niszczyć rezerwę magnezu, aktywność różnych enzymów i zagrażać płucom.
Trujące działanie berylu polega prawdopodobnie na powstawaniu w komórkach związku Be(OH)2, który wykazuje dużą aktywność w blokowaniu enzymów, a szczególnie fosfataz.
Bizmut:
– w lekach na trawienie
– w kosmetykach
– w maściach na wysypkę u niemowląt
Kinetyka bizmutu w ciele jest złożona. Tylko mały procent jest absorbowany do układu krwionośnego, jego okres półrozpadu z krwi to trzy tygodnie, w mózgu może przebywać latami. Bizmut przechodzi przez łożysko do ciała dziecka w łonie matki. Zatrucie rtęcią może spowodować kumulowanie się bizmutu ze źródeł, które normalnie nie mają wpływu na większość ludzi. Jest to też uwarunkowane osobniczo. Chroniczne zatrucie bizmutem prowadzi do problemów neurologicznych, stanu zapalnego śluzówki jamy ustnej, odbarwień na dziąsłach, nadmiernego ślinienia się, stanu zapalnego skóry. Może wystąpić brak energii, niezborność ruchów, problemy z funkcjami mózgu, nawet psychozy. W mniej intensywnym zatruciu dochodzi do zmian osobowościowych, osoby zatrute bizmutem chętnie skarżą się na swój stan zdrowia, wyrażaj ą swoje niezadowolenie, są wyalienowane społecznie, chociaż mają potrzebę bycia w towarzystwie. Mają niespokojny sen i są nieprzytomne tuż po obudzeniu i po posiłkach. Bizmut może powodować do przybierania masy ciała, ale nie jest to regułą.
Bor:
– kwas borowy, produkty kosmetyczne zawierające bor,
– szkło i ceramika
Kadm:
– w bateriach które można ładować
– niekiedy w srebrnej biżuterii, w niektórych farbach i ceramice
– ma niezliczone wykorzystanie w przemyśle
– znajduje się w papierosach, palenie papierosów może doprowadzić do zwiększonego poziomu kadmu
– jest pigmentem w niektórych farbach o bardzo żywych kolorach (żółty, pomarańczowy, czerwony)
Niskie poziomy żelaza i wapnia w diecie zwiększają absorpcję kadmu z układu pokarmowego, czyni to również dieta wysokosiarkowa. Suplementacja żelazem, wapniem i cynkiem obniża absorpcję kadmu. Okres półrozpadu kadmu szacuje się na 18-33 lat. Kadm zaburza metabolizm żelaza, miedzi i cynku, jak również witaminy D. Powoduje utratę wapnia, co stanowi ryzyko osteoporozy i kamieni w nerkach. Kadm upośledza zdolność do wytwarzania cukru we krwi z protein i tłuszczów. Osoby zatrute kadmem są powolne, nie myślą jasno jeżeli nie mają wystarczająco dużej ilości węglowodanów w posiłkach. Kadm zaburza funkcję proteiny, która przetwarza sód i potas, osoby zatrute kadmem zwykle czują się lepiej przy większym spożyciu potasu. Kadm zaburza pracę nadnerczy w zakresie produkcji adrenaliny, większość pozostałych metali wpływa raczej na produkcję kortyzolu. Może spowodować powiększenie się serca i zwiększenie ciśnienia. Zaburza funkcję wątroby i może spowodować toksyczną porfirię, podwyższenie koproporfiryny i czasami uroporfiryny. Kadm może spowodować kamienie w nerkach, anemię, wysokie ciśnienie krwi, problemy z sercem, osteoporozę, raka płuc i prostaty.
Chrom:
– stal nierdzewna, skóra, drewno, niektóre chemikalia
Kobalt:
– łączy części w metalowych maszynach
– niebieskie pigmenty w farbach
Miedź:
– znajduje się w licznych produktach spożywczych
– jako środek do oczyszczania basenów
– powszechnie stosowana przy produkcji przewodów, rur itp
– w niektórych rodzajach impregnowanego drewna
Ołów
– są niezliczone źródła ekspozycji
– znajduje się w rurach wodociągowych wyprodukowanych przed 1986 rokiem
– w pigmentach farb produkowanych do lat 70.
– przy produkcji amunicji
– przy produkcji kryształowych naczyń, mechanizmów optycznych, niektórych szklanych pojemników
– do 1996 roku wykorzystywany w produkcji puszek
– znajduje się w bateriach, paliwie lotniczym
– przy produkcji ceramiki, kosmetyków, biżuterii
– przy produkcji słodyczy różnego rodzaju
Podwyższony poziom ołowiu we włosach ma związek z obciążeniem organizmu ale nie z poziomem ołowiu w moczu i krwi. W większości przypadków, gdy ołów we włosach jest podwyższony, jest to problem, natomiast niski poziom ołowiu nie wyklucza zatrucia, jeśli minęło dużo czasu od ekspozycji.
Rozwijający się układ nerwowy u małego dziecka jest bardzo podatny na zatrucie ołowiem. Wczesna ekspozycja powoduje obniżenie się funkcji kognitywnych. Nie ma bezpiecznej dawki dla ołowiu. Jest też często odpowiedzialna za późniejszą otyłość i niski wzrost. Dzieci łatwiej niż dorośli absorbują ołów. Dzieci w wieku około 2 lat absorbują o połowę ołowiu więcej niż sześciolatki, które absorbują 3-4 razy więcej niż dorośli. Poziom wapnia w diecie ma na to wpływ. Ci, którzy spożywają mniej wapnia, wchłaniają więcej ołowiu. Wapń przyjmowany jako suplement jest również skuteczny. Ponadto absorpcję redukuje cynk, magnez, żelazo a zwiększa witamina D i miedź. Witamina C i E zmniejszają toksyczne efekty ołowiu, fluor je wzmaga.
Wszystkie rozpuszczalne sole ołowiu smakują słodko, dzieci chętnie wkładają do buzi to co słodkie i będą to robić z ołowianymi przedmiotami.
Ołów jest bardzo dobrze wchłaniany przez płuca więc trzeba to uwzględnić przy remontowaniu domu, gdyż łatwo wówczas się zatruć.
Ołów jest przechowywany w kościach, gdzie stanowi zbiornik toksyn zdolny zatruwać organizm przez całe życie. Około 95% ołowiu w ciele znajduje się w kościach i wychodzi bardzo powoli z kości.
Dzieci są bardziej podatne na rozwojowe i neurologiczne efekty ołowiu niż dorośli. Zatruci dorośli będą poddenerwowani, depresyjni, będą mieli zaburzenia snu i libido. Dzieci będą miały obniżony poziom inteligencji, problemy z uczeniem się, zaburzenia rozwojowe jak autyzm, ADHD. Będą skarżyć się na bóle głowy i brzucha oraz zatwardzenie (tuż po ekspozycji). Przy większej ekspozycji dzieci będą miały delirium, drgawki, a nawet śpiączkę. Ołów powoduje zaburzenia neuroprzekaźników, może upośledzać pamięć długoterminową i myślenie abstrakcyjne, koordynację oko-ręka, poziom inteligencji. Może powodować zaburzenia nastroju, zachowanie antyspołeczne. Powoduje stopniową utratę słuchu, zaburzenia wzroku i zwiększone ciśnienie w oku. Może powodować wysokie ciśnienie i problemy z sercem. Wysoki poziom ołowiu powoduje ból brzucha, zaburza funkcje tarczycy i nadnerczy. Poziomy hormonów mogą być w normie ale mogą nie przystawać do potrzeb danego organizmu, stad złe samopoczucie. Badanie TSH jest tutaj zbędne, najważniejsza jest kwestia konwersji T4 do T3 w wątrobie. Może mieć to głęboki wpływ na rozwój neurologiczny u dziecka.
Ołów obniża też poziom testosteronu u mężczyzn, chociaż LH i FSH będą wzrastać. Obniża płodność u mężczyzn i kobiet. Dzieci zatrute ołowiem mogą mieć problemy z płodnością jako dorośli.
Mangan
– używany do produkcji elementów z żelaza
– w bateriach
– dodaje się go do paszy dla zwierząt
– w niektórych pigmentach różnych farb koloru purpurowego i zielonego
Rtęć:
– plomby amalgamatowe
– szczepionki
– leki przeciwalergiczne
– antyseptyki (np. tiomersal)
– często jako środek konserwujący w farbach
– używana do balsamowania
– siarczan rtęci to cynober – czerwony kamień używany do wyrobu biżuterii, kosmetyków
– używana powszechnie przy wydobyciu złota
– ryby zawierają wiele rtęci
– około 10% gabinetów dentystycznych ma podwyższony poziom rtęci, która ulatnia się do powietrza, nawet po przeniesieniu się takiego gabinetu miejsce po nim nie jest oczyszczane
– rtęci używa się do wyrobu szklanych elementów znaków neonowych
– ciekła rtęć używana była jako balast na łodziach podwodnych
– wykorzystywana w wahadłach zegarowych starego typu
– w termometrach, żarówkach fluorescencyjnych
Molibden:
– popularny środek nawilżający
– znajduje się w czerwonych pigmentach
– w wielu artykułach spożywczych
Nikiel:
– stal nierdzewna, biżuteria, narzędzia chirurgiczne i implanty
– jako katalizator w przemyśle chemicznym, np. przy wyrobie margaryny
– w dymie papierosowym
Małe ilości niklu są niezbędne dla pracy wątroby. Większość jest wydzielane z moczem i potem, okres półrozpadu wynosi 2-3 dni. Wiele osób ma alergię na nikiel. Jest rakotwórczy. Zatrucie niklem spowalnia wzrost i niszczy czerwone krwinki. Objawy to słabość, zmęczenie, mdłości, ból głowy, kaszel, płytki oddech. Jest metalem niezbędnym do prawidłowego funkcjonowania ludzkiego organizmu.
Z trudem wchłania się w jelitach (tylko 10%) i nawet jeżeli jego spożycie wzrasta, poziom absorpcji nie zmienia się. Nadmiar niklu wydalany jest z organizmu głównie z kałem, mniejsze ilości wydalane są z potem i moczem.
Nikiel uwalniany jest z metalowych rur i przedostaje się do wody pitnej. W wodzie wypełniającej rury przez całą noc może się więc znajdować wyjątkowo dużo tego minerału. W celu zmniejszenia zawartości niklu zaleca się rano, po odkręceniu kranu pozwolić wodzie swobodnie płynąć przez pewien czas.
Nie ma ustalonych wartości zalecanej dawki dziennej dla niklu, ale jego dzienna ilość szacowana jest na 130-400 μg. Prawidłowy poziom niklu w surowicy wynosi ok. 1,5-5 μg/1-1.
Skutki niedoboru
U człowieka nie zaobserwowano zaburzeń związanych z niedoborem niklu. U zwierząt natomiast, występują różne objawy w zależności od badanego gatunku.
Zaobserwowano, że poziom niklu we krwi wzrasta podczas niedotlenienia mięśnia sercowego, dlatego badanie zawartości tego pierwiastka we krwi pozwala wykryć niedokrwienną chorobę serca oraz określić stopień uszkodzenia tkanek po zawale serca. Badania przeprowadzone niedawno w Danii wskazują, że wysoki poziom niklu we krwi może być związany z zapaleniem stawów. Stężenie niklu w surowicy krwi wzrasta także pod wpływem wstrząsów, oparzeń i innych schorzeń.
Toksyczność i przedawkowanie
Nikiel może powodować różne reakcje alergiczne. Dostarczony w pożywieniu może wywołać wyprysk alergiczny, a kontakt z niklem zawartym w zegarkach i biżuterii może być przyczyną alergicznego zapalenia skóry. Niektórzy ludzie mają uczulenie nawet na nikiel znajdujący się w monetach. Nie ma żadnych podstaw do zalecenia stosowania tego pierwiastka w zapobieganiu lub leczeniu chorób. Związki karbonylowe niklu używane w przemyśle mają działanie rakotwórcze.
Źródła naturalne
Nikiel znajduje się głównie w warzywach, dlatego u wegetarian obserwuje się wyższy poziom tego pierwiastka we krwi niż u ludzi na diecie mieszanej. Nikiel w największej ilości występuje w ostrygach.
Platyna:
– biżuteria
– katalizatory przemysłowe
– implanty chirurgiczne
Alergia na platynę objawia się katarem, swędzeniem oczu i skóry, mdłościami i wymiotami. Zatrucie objawia się często dzwonieniem w uszach, problemami z równowagę, drętwieniem palców, osłabionymi odruchami i zmysłem smaku oraz zatwardzeniami i bólem brzucha. Występują problemy z układem odpornościowym. Zatrucie platyną może mieć wpływ na nastrój i emocje. Zwiększony poziom lęku, niepewności, zmniejszone libido, nadmierne poczucie własnej wartości to możliwe konsekwencje zatrucia. Platyna może obniżać poziom magnezu. Jest rakotwórcza.
Tal
– w nawozach sztucznych
– w produkcji biżuterii srebrnej
– w szkłach optycznych, detektorach promieniowania, fajerwerkach
U osób zatrutych poziom talu we krwi jest zwykle fałszywie niski, podobnie jest z badaniem moczu. Tal koncentruje się w komórkach w miejscu, w którym dochodzi do wymiany sodowo-potasowej. Koncentruje się głownie w mózgu, nerkach i sercu. W szczególności łączy sie z witaminą B2 (ryboflawiną) i ją dezaktywuje. Bez tej witaminy tłuszcze nie mogą być przetwarzane w energię i zablokowana jest także główna ścieżka przemiany węglowodanów w energię przez cykl Krebsa. Tal jest łatwo wchłaniany do nerek przez taki sam mechanizm, który powoduje wchłanianie się potasu, wiec osoby z niskim potasem w osoczu odkładają tal i są podatniejsi na jego toksyczne efekty. Okres półrozpadu talu wynosi od 8 do 30 dni. W literaturze jest szereg opisów nagłego zatrucia talem. Symptomy typowo pojawiają się od 12 do 24 godzin po spożyciu. Najpierw jest to ból brzucha, mdłości, biegunka, wymioty, potem zatwardzenie. Po paru dniach pojawiają się symptomy neurologiczne – nadwrażliwość na dotyk i ból, wrażenia fantomowe, osłabienie mięśni, niezborność ruchów. Ofiara może intensywnie się ślinić i mieć bardzo duże pragnienie. Powszechne są delirium i halucynacje. Może wystąpić zmieniona wrażliwość na kolory, ślepota, drgawki, uszkodzenie nerek i wątroby. Po tygodniu zaczynają wypadać włosy. Zaburzone jest tętno. Przewlekłe zatrucie charakteryzuje się brakiem objawów gastrologicznych, pozostałe objawy występują, łącznie z zaburzeniami snu. Objawy nadchodzą powoli i często zatrucie talem nie jest właściwie diagnozowane.
Tytan:
– powszechny biały pigment
– w wyposażeniu sportowym, narzędziach chirurgicznych i dentystycznych
Osoby zatrute rtęcią mają często podwyższony poziom tytanu i cyrkonu. Osoby ze wszczepionymi częściami tytanowymi mają zawsze wysoki poziom tego pierwiastka we włosie i jest to normalne.
Podczas gdy wiele dzieci z chorobami spektrum autystycznego zmaga się z problemami jelitowymi, niektóre – jak sugerują naukowcy z ESPA Research – mają w organizmach również wysokie poziomy toksycznych metali. We krwi i moczu autystycznych dzieci faktycznie wykryto wyższe niż u dzieci zdrowych stężenie kilku metali ciężkich. Najczęściej stwierdzano obecność ołowiu, tal, cyny i wolframu. Każdy z tych pierwiastków może upośledzać normalne funkcjonowanie i rozwój mózgu, a także niekorzystnie wpływać na inne narządy. Naukowcy Uniwersytetu Stanu Arizona dokonali powyższego odkrycia po przeanalizowaniu próbek krwi i moczu 55 autystycznych dzieci i porównaniu ich z tymi pobranymi od 44 dzieci zdrowych. Twierdzą oni, że wczesny kontakt z toksycznymi metalami może być czynnikiem warunkującym rozwój autyzmu. Objawy choroby można ich zdaniem ograniczyć poprzez usunięcie z organizmu szkodliwych substancji dzięki terapii chelatowej.
Na rozwój autyzmu mogą mieć wpływ również antybiotyki. Kobiety przechodzące w ciąży zakażenia bakteryjne i w związku tym rutynowo leczone antybiotykami są 3 razy bardziej narażone na urodzenie autystycznego dziecka, szczególnie jeśli ich infekcje zostaną zdiagnozowane w drugim trymestrze ciąży. Naukowcy z firmy badawczej Kaiser Permanente Division of Research, którzy obserwowali je z ponad 2 tys. odpowiadających im dzieci z grupy kontrolnej, twierdzą, że inne części powiązane z ciążą zakażenia nie powodowały autyzmu.
Powyższy tekst pochodzi z: http://www.bioautyzm.pl/tag/metale-ciezkie/