Wirusy – trudne diagnostycznie patogeny będące przyczyną przebiegłych i często długotrwałych procesów chorobowych wcale nierzadko mylone z zupełnie innymi przyczynami. Od popularnej opryszczki po stany zapalne a nawet onkologiczne.
Wirusy towarzyszą nam przez cały życie. Męczą przewlekłymi objawami o małym albo umiarkowanym natężeniu lub też pojawiają się cyklicznie jak tylko nadarzy się okazja aby znów zaatakować. W formie uśpionej nie dają żadnych objawów lecz w formie aktywnej nie dają nam spokojnie żyć. Wirusy bardzo często osłabiają nasz układ odpornościowy ułatwiając wnikanie kolejnych innych mikroorganizmów (bakterii, pierwotniaków, grzybów, pasożytów), które doprowadzają komórki do ich przekształcenia w złośliwe. Wirusy mogą też oddziaływać na regulacje genów (wirusowo-genetyczna teoria nowotworów złośliwych). Jeśli zintegrują one swój materiał genetyczny z DNA komórki gospodarza to mogą wprowadzić do komórki onkogen uszkadzając gen lub doprowadzić do przekształcenia protoonkogenu w onkogen. Niektóre wirusy produkują białka, które inaktywują p53 i inne białka supresorowe, czyniąc komórkę bardziej podatną na rozwój zmian nowotworowych.
Dopóki wirusy nie zostaną zniszczone to choroby przybierają charakter przewlekły, nasilają swoje objawy i staja się trudne do wyleczenia. Wirusy potrafią być na tyle niebezpieczne, że wbudowują się nawet w DNA komórki żywiciela.
Do najczęściej identyfikowanych w naszym gabinecie wirusów wliczają się te z rodziny herpeswirusów czyli potocznie zwane opryszczkowymi. Należą do niej oprócz alpha-, beta-, gammaherpeswirusa jeszcze hepadnawirus, herpeswirus, orthomyxowirus dalej wirus ospy wietrznej i półpaśca (Varicella Zoster Virus), cytomegalowirusy a także EBV-wirus (Wirus Epsteina-Barr) wywołujący mononukleozę.
Wirus popularnej opryszczki jest bardzo powszechny i najczęściej kojarzony z objawami w okolicy warg (potocznie zwany „zimnem” lub „febrą”), rzadziej natomiast w nosie, na błonach śluzowych gardła, na skórze czy też wewnątrz organizmu obciążając śluzówkę jelita lub żołądka albo też w oku powodując podrażnienie bądź zaczerwienienie. U 80-90% dorosłych wykrywane są antyciała wirusa opryszczki pospolitej co oznacza, że mieli onikontakt z tym wirusem, jednak u większości z nich nie dochodzi do pojawienia się objawów choroby. Osoby te są jednak nosicielami wirusa opryszczki i mogą przenosić go na osoby zdrowe. Zarażenie się tym wirusem oznacza jego obecność w organizmie już do końca życia. Obecność natomiast nie zawsze jest jednoznaczna z objawem.
Wirusy przekazywane są drogą kropelkową podczas bezpośredniego kontaktu z zarażoną osobą. Tak więc źródłem infekcji jest inny człowiek. Wrotami do infekcji wirusowej są błony śluzowe albo skóra. Tą drogą przedostają się wirusy dalej. Rozmnażają się w komórkach skóry, dalej przechodzą przez akson do ciała komórki nerwowej i do zwojów. W pierwszej fazie rozmnażanie wirusów odbywa się w zwoju i otaczających go tkankach. Następnie przez peryferyjne zakończenia nerwów czuciowych aktywny wirus migruje, prowadząc do rozsianej infekcji skórnej. Rozprzestrzenienie wirusów w skórze przez peryferyjne nerwy czuciowe prowadzi do rozległego zajęcia nowych powierzchni i wysoką częstotliwość nowych wykwitów skórnych znajdujących się w znacznej odległości od obszarów pierwotnego umiejscowienia patogenu. Zjawisko to jest charakterystyczne zarówno dla osób z pierwotną opryszczką genitalną, jak i dla chorych na opryszczkę ust i jamy ustnej. Przy infekcji wrodzonej możliwe jest przekazanie wirusa płodowi za pośrednictwem łożyska.
Przenikanie wirusa do okolicznych tkanek wiąże się z jego rozprzestrzenianiem się na śluzówkach.
Czynnikami aktywującymi uśpione wirusy są promieniowanie UV, uszkodzenie skóry lub zwoju nerwowego, stres i przemęczenie a także immunosupresja. U osób o osłabionej odporności utajona infekcja przeradza się w objawową, a postacie objawowe przebiegają znacznie ciężej niż w przypadku normalnej działalności układu odpornościowego. Dzieje się tak dlatego, że wirusy, które wniknęły do organizmu, szybko doprowadzają do śmierci komórek immunologicznych i dlatego wycieńczony układ odpornościowy nie jest już w stanie reagować na „obcych”. A metody laboratoryjne oparte są na wykrywaniu odpowiedzi układu odpornościowego. W takich wypadkach nieoceniona jest rola diagnostyki wegetatywno-rezonansowej (WRD) stanu układu odpornościowego i występowania wirusów czyli potoczny biorezonans. W tworzeniu się odporności na wirusa opryszczki kluczową rolę odgrywają czynniki odpornościowe komórkowe i humoralne.
Opryszczka jest powszechną chorobą, która potocznie zwana jest „zimnem” lub „febrą”, u części pacjentów przebiega ona bezobjawowo, a u innych nawraca nawet kilkanaście razy w roku. Okres inkubacji wirusa opryszczki trwa od 2 do 12 dni (ale najczęściej 4 dni). Pierwotna infekcja zwykle przebiega w formie utajonej. U 10-20% chorych obserwuje się różne formy. Opryszczkowe zapalenie okolicy ust jest zdecydowanie najczęstszą formą infekcji wirusem opryszczki. Utrzymuję się ono 6-10 dni i przenosi się poprzez dotyk, dlatego należy uważać, aby po dotknięciu zakażonego miejsca nie kierować dłoni np. do oczu, ponieważ może to doprowadzić do stanów zapalnych rogówki, a nawet do uszkodzenia wzroku. Pierwsze objawy to najczęściej mrowienie, swędzenie, pieczenie lub ból w okolicy ust. Później pojawiają się niewielkie grudki, które przekształcają się w małe pęcherzyki wypełnione treścią surowiczą, a następnie ropną. Należy jednak pamiętać aby nigdy nie przebijać tych pęcherzyków. Wykwity te zwykle umiejscowione są na pograniczu skóry i czerwieni wargowej. Po kilku dniach pęcherzyki pękają, uwidaczniając nadżerkę, pokrytą strupem. Po 3-4 dniach, zmiana ta zasklepia się, a strupek odpada.
- opryszczka skóry czyli porażenie skóry (miejscowe lub rozsiane), pojawiające się w innych miejscach niż okolice twarzy i narządów płciowych to rzadsza postać choroby. Wykwity rozwijają się w obrębie klatki piersiowej, palców, a nawet na całym ciele. Często miejscowa infekcja opryszczkowa występuje razem z jakimś innym schorzeniem (ostre zapalenie dróg oddechowych, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych);
- opryszczkowe zakażenie błon śluzowych jamy ustnej, migdałków i gardła – typowe przy pierwszym kontakcie z wirusem. Wykwity u dzieci najczęściej pojawiające się na języku i błonie śluzowej jamy ustnej. Pierwotna infekcja u osób dorosłych wiąże się zwykle z ostrym zapaleniem gardła i migdałków;
- ostre schorzenia oddechowe;
- opryszczka genitalna czyli opryszczka narządów płciowych – pęcherze są widoczne na wargach sromowych i kroczu. U mężczyzn, wykwity pojawiają się głównie na prąciu;
- opryszczkowe zapalenie narządu wzroku, porażenie oczu (powierzchniowe i głębokie);
- opryszczkowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i mózgu;
- śródmiąższowe postacie infekcji opryszczkowej (zapalenie wątroby, zapalenie płuc, zapalenie błony śluzowej przełyku);
- opryszczka noworodków;
- opryszczka uogólniona;
- opryszczka u zainfekowanych HIV;
Wywoływane nawroty można łagodzić stosując dostępne na rynku leki na opryszczkę, które dostępne są bez recepty. Chorzy z objawami mogą je przyjąć w krótkim czasie po wystąpieniu pierwszych symptomów alarmujących o nawrocie infekcji dzięki czemu poprawiają sobie komfort życia. Miejscowe preparaty na opryszczkę maskują nieestetyczne pęcherzyki na wargach. Stosowanie leków przeciwwirusowych i innych preparatów powoduje skrócenie czasu trwania symptomów co znaczne złagodzi nieprzyjemne dolegliwości. Zmniejsza dyskomfort odczuwany przez pacjentów i poprawia ich jakości życia.
Gdy opryszczka nie ustępuje a zastosowanie różnych metod zawodzi i objawy wciąż wracają z odsieczą zmęczonym pacjentom zdecydowanie przychodzi biorezonans. Metoda ta jest bezpieczna, skuteczna, wygodna i szybka w działaniu. Wygaszanie aktywności wirusowej przy jednoczesnym eliminowaniu objawów jest bardzo skuteczne i daje komfort na długi czas przynosząc pacjentowi ulgę i wytchnienie. Częstoobjawowi pacjenci (mający nawroty do 2-3 razy w miesiącu) potrafili żyć w komforcie nawet 2-3 lata po wykonanych terapiach biorezonansowych w kierunków zidentyfikowanych wirusów. Trafność i wysoka skuteczność takich działań wynika z bardzo precyzyjnej identyfikacji rodzajów wirusów, których posiadamy w gabinecie bardzo dużo. Terapie w ich kierunku w bardzo precyzyjny sposób wygaszają aktywność patogenów dając pacjentowi całkowitą wyleczalność. Takim sposobem wyciszone ze swej aktywności wszystkie zidentyfikowane wcześniej wirusy dają komfort życia pacjentowi na długi czas bez stosowania środków doustnych.
Należy jednak pamiętać, że opryszczka, jest chorobą zakaźną i bezobjawowi nosiciele wirusa mogą przenosić go na osoby zdrowe. Opryszczką można zarazić się niezależnie od wieku i płci, również noworodki w trakcie porodu. Wirus z łatwością przenosi się przez bezpośredni kontakt z wydzieliną chorego – łzy, ślina lub wydzielina z dróg płciowych. Inną drogą wnikania tego patogenu jest kontakt z przedmiotami, które wcześniej dotykał nosiciel wirusa. Do zakażenia dochodzi też w wyniku kontaktów seksualnych. U części chorych, wznawianie i reaktywacji opryszczki przebiega bezobjawowo. Wirus jest wtedy obecny w wydzielinach chorego, ale pacjent nie odczuwa żadnych symptomów infekcji. Łatwo jednak może dojść do transmisji patogenu i zarażenia kolejnych osób. Do nawrotów zakażenia wirusem dochodzi zwykle pod wpływem takich czynników jak:
- spadek odporności;
- infekcje górnych dróg oddechowych;
- ciąża;
- menstruacja;
- nadmiar stresu;
- światło słoneczne;
- odwodnienie;
- wychłodzenie;
- urazy w bliskiej okolicy ust;
Jak uniknąć zakażenia
Trudno jest się zabezpieczyć przed zakażeniem całkowicie. Można jednak ograniczyć ryzyko transmisji wirusa chociażby dzięki przestrzeganiu pewnych zasad higieny. Unikanie stosowania tych samych sztućców, kubków, pomadek do ust lub innych przedmiotów osobistych. Zapobiega to przemieszczaniu się tych drobnoustrojów na kolejne osoby. Warto unikać ryzykownych stosunków seksualnych. Ważne jest aby dobrze dbać o układ immunologiczny, ponieważ spadek odporności jest jednym z czynników ryzyka nawrotów choroby. Zdrowy sposób odżywiania organizmu i regularna aktywność fizyczna to podstawa silnego systemu immunologicznego. Latem warto stosować np. pomadkę ochronną do ust z filtrem UV.